വാഴ്വേ മായം

....

നാടുവിട്ട്‌ പോയ നല്ല കാലങ്ങളെയോര്‍ക്കാതെ
ആരും കയറി വരാനിടയില്ലാത്ത മനസ്സുമായി
ഒഴിഞ്ഞ ജനാലയ്ക്കലിരുന്ന്
കൊഴിഞ്ഞു പോയവരെയും , തളിര്‍ത്തുനില്‍ക്കുന്നവരെയും
ഗൗനിക്കാതെ കണ്ടുമുട്ടാത്തവരെ തോളത്തിരുത്തി
മുറിഞ്ഞ വിരലുകള്‍ കൊണ്ട് അക്കരയ്ക്ക് നീന്തിയിട്ടുണ്ടോ ?

നാലുചുറ്റിനും ജീവിതമിട്ട് തന്ന ഇരകളിലൊന്നില്‍
കൊത്തി ചെകിളയിലെ മുറിവിന്റെ കോരിത്തരിപ്പില്‍
പിടഞ്ഞു മുറുകി വേദനയുടെ ആഴങ്ങളിലേക്ക് സ്വയം
വലിഞ്ഞു താന്നിട്ടുണ്ടോ ?

മഷി പടര്‍പ്പില്‍ വേട്ടയവസാനിപ്പിച്ച് ആകുലതയതിന്റെ
പാട്ടിനു പോവുമ്പോള്‍ പിടച്ചിലിന്റെയിരട്ടി
സുരഭിലതയിലാനന്ദപ്പെട്ടിട്ടുണ്ടോ ?

അങ്ങനെയെങ്കില്‍ നിങ്ങളൊരു കവിതയല്ലതാവുന്നതെങ്ങനെയാണ് ?
Powered by Blogger.